Gisteren (donderdag) zijn we mooi op tijd vertrokken uit Heiligenhafen. De wind was zwak tot matig en zou later op de dag helemaal wegvallen.
De wind kwam buiten bijna pal van achteren dus met een uitgeboomde fok en af en toe een klein beetje hulp van de motor konden we 5kn maken. Voordat we buiten waren vond ik het nodig om even scherp bij de uiterste oostpunt van de Graswarder langs te zeilen, iets té scherp dus… Voordat we er aan konden grijpen vloog de dieptemeter van 5m naar 2m en stonden we met de kiel op het zand, pal aan de rand van de geul🫣. Gelukkig zat de ‘Dutch Rose’, een grote Nederlandse zeilboot (43 voet Noordkaper) vlak achter ons en zij waren zo vriendelijk om even een lijntje aan te pakken zodat we vlot weer los waren. Je ziet op onderstaande screen print van de zeekaarten onze koers (de rode stippellijn resp. de geel/oranje/rode lijn) en het punt waar we vastliepen (de rode cirkeltjes).
Volgens de kaarten had het moeten kunnen, maar deze actie was dus letterlijk op het randje, een wat ruimere marge was natuurlijk verstandiger geweest. Op onderstaande satellietfoto zie je de punt van de zandbank mooi oplichten.
het indraaien van de Kieler Forde werd het nog even hoog aan de wind, tot bijna bij de haven van Laboe waar de wind er helemaal uit ging. Jaar na jaar liggen we aan de eerste of soms de tweede steiger bij de haveningang, met een mooi uitzicht over de Forde. In dit geval lagen we op exact dezelfde plek als op de terugreis in 2024 (box A12). Er was weer genoeg te doen op de wal, maar kijkend naar de weersverwachting waren we het er al snel over eens om de volgende dag door te gaan, het NOK (Nord Ostsee Kanal) op, dus; meer dan de hond uitlaten, douchen en genieten van het mooie uitzicht over de Forde hebben we deze keer niet gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten