Hänö-Simrishamn

Vandaag zijn we, na toch nog een roppig nachtje, om 06:20 losgegaan uit Hanö. Met een mooi NW wind tussen de 8 en 10kn was het een rechte streep, met halve wind, naar Simrishamn. 

We hadden al zo’n gevoel dat er wel eens veel meer mensen richting Simrishamn zouden varen omdat dit, met de verwachte harde westenwind een goed beschutte haven is aan hogerwal. Toen we na een paar uur op de site van MarineTraffic keken bleek dit wel te kloppen; er was een ware armada onderweg.

We kwamen mooi rond 12:00 aan voor de havenmond, als een van de eersten van de horde boten, we hadden daarom de plaatsen voor het uitzoeken en liggen weer mooi naast een beloopbare vingerpier, waar de westenwinden ons vrij van drukken.

We hebben nog even snel een rondje havens gelopen en het is ook hier weer droevig gesteld met de visserij bedrijvigheid, er liggen nog twee kleine kottertjes die zo te zien ook niet meer operationeel zijn. Het hele gebeuren ziet er aardig troosteloos uit terwijl visserij vroeger dé belangrijkste bedrijfstak was in Simrishamn.

Het stadje heeft verder wel een mooi oud centrum met aan de noordzijde een lang strand met bossen en fietspaden, we zullen dus de fietsen morgen ook maar eens ‘opgraven’.

We liepen trouwens vanmiddag de steiger op en kwamen we Tom Cunliffe tegen. Hij is, binnen de zeilwereld, een bekend autor van vele nautische pilots, bijdragen in tijdschriften en informatie video’s op YouTube. Hij ligt met zijn boot schuin tegenover ons.

Karlskrona-Hanö

Zaterdagmiddag ben ik naar het Marine museum van Karlskrona geweest, vooral om daar de Neptun te bekijken een Zweedse onderzeeër die operationeel was van 1978 tot 1998, deze is wel uniek omdat dit een van de eerste computergestuurde onderzeeërs was. 

In m’n werkzame leven twee collega’s gehad die beide HWTK (Hoofdwerktuigkundige) op NL onderzeeërs zijn geweest; Anne op de Potvisklasse- en Peter op de Walrusklasse-onderzeeërs. Ze hadden altijd pracht verhalen over hun varenstijd.

Het is nu een beetje haventje hoppen, het stabiele rustige weer heeft plaatsgemaakt voor onstabiel (qua windrichting) iets minder rustig weer. Midden volgende week worden een paar dagen met harde wind uit westelijke richtingen verwacht en we willen dan in Simrishamn, op het zuidoostelijkste puntje van Zweden, zijn. Zodra de westenwinden sterk afnemen, of uit een gunstige richting komen, liggen we daar strategisch voor een sprongetje westwaarts langs de zuidkust van Zweden en uiteindelijk Denemarken. We zijn zondagmorgen op tijd weggegaan, langs het museum en tussen alle oude forten van Karlskrona door, met als doel de natuurhaven op het eiland Tjärö.

Eenmaal onderweg, met een koers pal west, liep het (weliswaar eerst op de motor) zo mooi dat we het jammer vonden om noordwaarts te draaien richting Tjärö en dus de westkoers maar aangehouden naar Hörvik. De laatste twee uur begon de wind te krimpen naar ZZW en kon de motor uit. Uiteindelijk hebben we de bestemming nóg een keer bijgesteld omdat het kleine eilandje Hänö goed bezeild was. We liggen gunstig voor maandag om dan met NW wind richting Simrishamn te zeilen.

We hadden al gelezen dat Hänö mooi is en dat klopt ook; een heel kleine dorpje met een knusse haven met goede voorzieningen. Deze trip blijven we hiernaar één nacht, maar als we hier weer in de buurt komen is het zeker een langer bezoek waard. De haven is open naar het noordwesten en het wordt vannacht NW, weliswaar maar 8-10kn toch zal het wel een beetje hobbelen worden, maar ja, lange landvasten en springen, zodat de boot een beetje vrij kan bewegen dan zal het wel gaan.

Mo is nog even een eind het eiland opgelopen met de hond en het blijkt dat hier hele kuddes reeën op het eiland lopen. Weer een plek toegevoegd aan de lange lijst met mooie plaatsen hier aan de zuidoostkust van Zweden. Maandag gaan we op tij naar Simrishamn, een trip met lopende wind van 32Nm.

Kristianopel-Karlskrona

Na eerst het gebruikelijke ochtendritueel; een pot koffie leegdrinken, met een prachtig uitzicht vanuit de kuip, zijn we weer op tijd vertrokken.

We zagen op de satellietbeelden al wel dat ZO van Karlskrona wat bewolking hing, maar toen we in de buurt kwamen bleek dat aardig hardnekkige mist/zeedamp te zijn, waarbij het zicht soms terugliep naar honderd meter en de temperatuur ook 2 fleece truien zakte. 

Dit was net in het gebied waar we de draai naar binnen maakten naar de ondiepe scheren onder Karlskrona  met smalle betonde geultjes en links rechts stenen en ondieptes.

Het is dan wel prettig dat ik ook met helder weer vaak de radar aan heb, zodat je daar volledig op kunt vertrouwen. Onze radar heeft ook MARPA en Doppler waardoor je ‘bewegende’ radarecho’s kunt volgen, de koers en snelheid aflezen en daarnaast krijgen ze een kleurtje; normaal zijn de echo’s donker rood, maar komt een echo naar je toe dan wordt deze donkergeel, gaat de echo van je af dan wordt deze grijs van kleur. Meer dan de helft van alle plezierboten, met name de snelle motorboten, hebben hier geen AIS, met weinig zicht zie je deze pas laat aankomen. We kwamen één boot tegen met een snelheid van iets meer dan 50Nm (bijna 100km/uur)… Het was even goed opletten, maar ook weer niet écht spannend.

De volgende uitdaging was de vaste brug met een doorvaarthoogte van 80m. Het zicht was nu al wat beter en we hadden er al weer zeil op staan. Bij dé brug aangekomen toch maar even de fok ingerold en een snelle motorboot met dikke hekgolf afgewacht, voordat we langzaam onder de brug doorgedreven zijn.

Alles klopte, dus we weten nu dat we hier de komende jaren in ieder geval langs kunnen met 60cm speling😅

Na de brug was het nog een dikke 5Nm mooi bezeild, recht richting haven van Karlskrona, dus alle zeilen bij en broez’n!

Vlak voor Karlskrona doemden nog een paar mega hoge torens op die we niet konden plaatsen, nadat we het op internet opgezocht hadden bleken dit extrusietorens te zijn van NKT, een van de grootste producenten van HV (Hoogspanning) kabels voor de offshore industrie, met vermogens tot 3 Giga Watt.

Door de meerdere isolatielagen van de hoogspanningskabels verticaal te extruderen rond de geleiders wordt een zéér hoge isolatiegraad bereikt.

Eenmaal vast langs een beloopbare vingerpier hadden we weer een mooi uitzicht en richting het vasteland waar later in de middag fikse onweersbuien over trokken.

Later in de avond nog een klein ronde stad, even gegeten bij ‘Bar Stekhus’ en nog net de zonsondergang meegepakt.

Kalmar-Kristianopel

Ondanks dat Kalmar mooi is en de haven ook super, gaan we toch maar weer een stukje zuidelijker. Zaterdag wordt er harde W wind verwacht en als we nu een stapje maken kunnen we vrijdag doorzetten naar Karlskrona en daar een paar dagen blijven. Vanmorgen dus al om 07:30 vertrokken met de wetenschap dat het windkracht 0 zou worden, alles moest daarom op de plof.

De koerslijn was één rechte streep to vlak voor Kristianopel waar we een stukje af konden snijden tot vlak voor de haven. We waren al rond 12:30 dus de haven was nog nagenoeg leeg. We hebben een mooi plekje met de boeg naar het havenpleintje en achter weer vastgemaakt aan een boei. We gebruiken daarvoor een speciale ‘Hook & Moor’ pikhaak van max. 2,5m waarmee je eenvoudig, bij het langs de boei varen, een lijn door het oog van zo’n meerboei kunt trekken. (P.s: de oranje gekleurde teksten, daar kun je op klikken en dan krijg je meer achtergrondinformatie). Mo staat dan voorop om met een meerlijn de wal op te stappen. Vergt even oefening, maar werkt dan eenvoudig en betrouwbaar.

Kristianopel was ooit een ommuurde Deense enclave, dit is nog goed te zien aan het ‘Deense’ kerkje, en de huisjes. Het is nu een vakantieparadijs, met de jachthaven, vakantiehuisjes, een camping en natuurlijk de nieuwe goudmijn: camperplaatsen. Desondanks een super relaxed sfeertje.

Net de route in de plotter geklopt naar Karlskrona; het eerste stukje is recht-toe-recht-aan, maar zodra we naar het westen draaien wordt het weer scheren varen en sluip-door-kruip-door tussen de boeien en eilandjes, met één vaste brug met een doorvaarthoogte van 18,1m. Met aan masthoogte van 16,43m plus nog antennes van 1m, moet dat net passen…🫣

Borgholm-Kalmar

Bij het opstaan ‘s morgens om 07:00 was het in Borgholm knap dicht van de mist, maar op de satellietbeelden, op de site van Windy, was te zien dat het geen groot mistveld was en met de verwachting dat het snel zou oplossen zijn we om 08:50 losgegaan, met een mooi NO windje van zo’n 8kn. Buiten de haven konden gelijk de zeilen er op en een uurtje later was de wind nog wat geruimd naar ONO en aangetrokken tot 10-12kn, mooi broez’n richting Ölandsbron, de langste brug van Zweden.

De doorvaarthoogte voor de beroepsvaart is maximaal 36m, maar er is niet veel beroepsvaart in de Kalmarsund tussen het Zweedse vasteland en Öland. De mist was uiteindelijk helemaal verdwenen en het was dus alweer een warme zonnige zeildag.

Rond 12:00 zaten we al voor de haveningang van Kalmar en konden we binnen de havenmonding de zeilen strijken en het laatste stukje naar de Gasthamn op de motor tuffen.

We maar mooi vroeg en dus was er meer dan genoeg plaats in de haven. Uiteindelijk liggen we weer mooi tussen 2 vingerpieren met de boeg naar het zuidwesten, da’s nu nog even klotsen met NO wind, maar alle weersverwachtingen geven aan dat de wind vannacht gaat draaien naar ZW met vanaf 02:00 regen, we liggen dan dus met de boeg in de wind en houden we de kajuitingang een beetje droog. Het kan morgen wel eens langdurig gaan regenen, we blijven daarom 2 nachten in Kalmar.

We hebben snel even een rondje rond het haventerrein gelopen en ook hier zie je dat de visserij totaal verdwenen is uit de haven en de industriële activiteiten, plus vrachtschepen ver buiten de stad zijn verplaats. De oude gebouwen zijn deels vervangen door nieuwbouw of gerenoveerd tot woningen of bedrijven met een toeristische link. Wat natuurlijk onveranderd is gebleven is het Kalmar Slott, vlak achter de jachthaven, daar gaan we morgen zéker nog even kijken!

Påskallavik-Borgholm

Vanmorgen weer om 09:00 vertrokken uit de haven van Påskallavik. Dit is een mooie beschutte haven met ZW tot NW wind, maar bij harde wind uit andere richtingen redelijk onbeschut. We willen nog gebruik maken van de NO wind om zo ver mogelijk naar het zuiden te komen en de route naar Borgholm ligt, los van het eerste stukje, pal zuid van Påsakallavik, daarnaast ligt het midden op het eiland Öland en daar willen we toch ook nog wel even kijken.

Vanuit de haven van Päskallavik was het eerst een paar mijl slingeren rond wat ondieptes, maar na een uurtje lagen we op ZO koers en dat betekend met wind uit het NO halve wind zeilen, dus mooie snelheden. 

Buiten de scheren gingen we pal zuid koersen en was het dus weer bijna pal voor de wind en dus weer ‘vlinderen’ met een uitgeboomde fok. Rond 13:00 lagen we voor de haven van Borgholm en konden de zeilen naar beneden. We hebben vandaag, met uitzondering van de haven uit- en invaren alles kunnen zeilen met een comfortabele windkracht 3-4Bft, een super zeildag dus!

De haven van Borgholm lag al flink vol en het bleek op en top vakantiesfeer daar. De ‘Skadi’ uit Delfzijl kwam een uurtje later binnen en we hebben bij ons aan boord nog even de dag geëvalueerd. Daarna de dinghy voorlopig maar weer uit het water getrokken en leeg laten lopen; ankeren zullen we de komende dagen niet doen en op de langere stukken is de dinghy achter de boot niet zo prettig. Daarnaast lig je hier in de havens vaak aan een hekboei en dan kan je, bij het weer wegvaren, problemen krijgen als je die dinghy achter de boot hebt drijven.

We zijn ‘s avonds de drukke hoofdstraat nog doorgelopen daar was het echt bomvol met vakantiegangers. Mo is nog even met de hond naar de borg van Borgholm gelopen.

Ik ben gaan douchen en zit nu het blog te typen om daarna nog de route voor morgen in de plotter te kloppen. De bedoeling is om morgen naar Kalmar te zeilen, een tochtje van iets minder dan 20Nm. Na morgen wordt een regendag verwacht en blijven we een dagje in Kalmar.

⚓️ Applevik-Påskallavik

Toen ik om 07:00 naar buiten keek was het knap dicht van de mist, was het gisteravond al ‘alleen op de wereld’ op de doodstille ankerplek, dan was het dat nu zeker wel. Een check op de satellietbeelden op de site van Windy liet zien dat het maar een smal bandje was. Toen we, na nog even een tripje met de dinghy om de hond uit te laten, om 09:00 klaar waren om ankerop te gaan was de mist al weggebrand.

Dit was de vierde keer ankeren met de nieuwe elektrische ankerlier en ik moet zeggen dat dit een goede investering is geweest. We laten meestal 5x de diepte aan ketting uitlopen, in dit geval zo’n 25m en het is een fluitje van een cent om dat met de elektrische ankerlier weer naar binnen te draaien. Na het ankeren trekken we altijd nog even flink achteruit op de motor, om zeker te zijn dat het anker houdt, daarna komt er een haak met polyester lijnen op de ketting die we borgen op de voorste kikkers, daarna laten we nog een meter ketting uitlopen zodat er geen kracht meer op de lier staat en je ‘s nachts ook geen kettinggeluiden meer hoort. Op onderstaand filmpje draai ik hier de haak weer aan dek:

Hierna is het een kwestie van beetje bij beetje de ketting naar binnen draaien:

De laatste meter ketting zat vol met klei, het onder was dus goed in de bodem getrokken.

We zijn vandaag 25Nm naar het haventje van Påskallavik gezeild, een strategische haven, op weg naar Borgholm, midden aan de westkust van het langgerekte eiland Öland. Ik schreef ‘gezeild’ maar de eerste 2 uur hebben we de motor een beetje bij gehad om niet te veel tijd te verliezen, de laatste 3 uur hebben we weer heerlijk op ruim water voor de wind kunnen zeilen.

We hadden, vanmorgen bij het ankerop gaan, de ‘Skadi’ al langs zien varen en in de loop van de dag zagen we via de AIS signalen dat zij ook naar Påskallavik gingen. Nadat wij vast lagen zijn we er heen gelopen en hebben we even leuk bijgepraat. Het is (met ons meegerekend) de vijfde boot van de Eems; één uit Jemgum en vier uit Delfzijl. De ‘Skadi’ ligt op de foto hieronder midden links.

We komen nu geleidelijk meer op open water en laten zo langzamerhand de scherenkust achter ons. Met de NNO wind van de laatste dagen zijn we lekker opgeschoten en hebben de mooie tochten door de scheren grotendeels kunnen zeilen. Morgen lijkt voorlopig de laatste dag met de NNO wind en die kunnen we goed gebruiken voor de tocht naar Borgholm op Öland. 

Västervik-⚓️ Applevik (bij Kalso)

Na de drukte van de stad Västervik gaan we vandaag weer een rustige ankerplek opzoeken in de buurt van het eilandje Kalso. Gisteravond zijn we nog even het stadje ingelopen, nog nét voor zonsondergang hebben we een heerlijke hamburger gegeten bij ‘Burger Shack’ met uitzicht op het water. Daarna onze eerste ijsco in Zweden en langs de promenade en het hotel Slottsholmen van Björn Ulvaeus (die van ABBA) weer terug naar de boot.

Toen we op de boot goed en wel aan een kop thee zaten konden we naar een film luisteren, deze werd vertoond in het openluchttheater, ongeveer 400m achter de boot. We konden de film dus niet zien maar kregen het best wel harde geluid luid en duidelijk mee. Ik ben gaan slapen, maar volgens Mo was het nog lang (03:00) lawaaierig met uitgaansgeluiden. Niks van meegekregen 😴.

De volgende morgen zijn we rond 10:00 vertrokken met fantastisch mooi weer. Bij het uitvaren van de haven zagen we zomaar de JK22 ‘Stella Polaris’ liggen, dat was dus de oude UK22 gebouwd in 1981 in Hoogezand, actief in de visserij in het jaar dat ik ook op een kotter voer. Nu wordt het schip onder Zweedse vlag als plezierboot gebruikt.

Na zo’n anderhalf uur waren we wat op ruimer water en kon de plof uit. We hebben de rest van de route ‘vlinderend’ (fok uitgeboomd over de ene boeg en grootzeil over de andere).

Uiteindelijk zijn we, na een uur of vier heerlijk relaxed zeilen, gaan ankeren, net westelijk van het kleine eilandje Kalso, een prachtige plek met maar 1 ander geankerde zeilboot, ongeveer 400m achter ons.

Na even zwemmen en wat rondjes met de bijboot hebben we nog een restje macaroni opgegeten met een prachtige zonsondergang als toetje.

Voor morgen is de route uitgezet naar Påskallavik, weer een haven, ongeveer 25Nm van de ankerplek.