Uiteindelijk had ik onderweg al contact met de servicemanager zodat ik alle tekeningen van de automaat al in mijn mail had (zou toch mooi zijn dat je bij een kapotte wasmachine even de service manager Europe kan bellen voor de tekeningen; many thanks Tim Bell!).
Vandaag het ding helemaal uit elkaar gehad tot het laatste tandwiel toe. Veel van geleerd, veel vertrouwen gekregen door wat ik van het binnenste heb gezien en de storing is als je de filmpjes bekijkt ook wel verklaarbaar; we hebben het ding ook flink op z'n duvel gegeven.
Uiteindelijk bleken, na veel testen, zoeken, mailen en weer testen, 3 schroeven van de slip-koppeling losgelopen te zijn. Zaakje vast gezet en vanavond om zeven uur getest en hij deed het weer! Leuk even weer ouderwets sleutelen!
Zoals al aangegeven in de eerdere berichten vanaf zee, bestaat het leven van een solozeiler op de oceaan vooral uit rusten en voorbereid zijn om in te springen bij onverwachte gebeurtenissen. Dat zijn dan vaak MacGyver achtige acties met, letterlijk ducttape en touwtjes. De ducttape kwam goed van pas toen er stralen water uit het plafond kwamen toen er af en toe een beste klap vast water over de boot sloeg, dan is het snel schakelen; wat kan de oorzaak zijn en hoe en waarmee kunnen we het oplossen. Dit moest de kabeldoorvoer bij de mast wel zijn, door stuwing van het water tegen de mast kan er opwaarste druk ontstaan die het water door de gebogen pijp drukt, met een plaatselijke binnebootse regenbui tot gevolg. Dus laarzen en broek aan, staan al in 'kotterstijl' klaar (broek al om de laarzen gestroopt), fleece aan, jas aan, zwemvest met lifeline én de rol ducttape mee! Vervolgens luiken er voor weg, er uit, aanlijnen en luiken snel weer dicht en dan op de knieën naar de mast. Bij de mast een paar stukken ducttape om de kabeldoorvoer en weer terug kruipen. Weer naar binnen, kleren weer klaarzetten en hangen, plafondplaat er af zodat de zaak kan drogen en hup weer liggen, wekker op 40 minuten en wachten op de volgende uitdaging. Leuk man!
Meestal is het na 40 minuten alleen maar even hoofd omhoog kijken op de Ipad of er wat op ons pad komt, zo nee, weer liggen zo ja, zoals in onderstaande situatie, even aanroepen, overleggen of hij ons heeft gezien en hoe we elkaar gaan passeren. In alle gevallen prettig antwoord dat hij me al heeft gezien en zal uitwijken (211 meter lang 32 meter breed). Scheelt denk ik wel dat je zelf ook AIS hebt en een versterkte radarecho terugzendt. Die jongens worden ook vreselijk verrast als er vlak voor hen een vage radarecho opduikt als je zelf niet meedoet aan het AIS spel. Je ziet een zeilboot, als je heel goed kijkt, pas op zo'n 2 mijl en dan ontneem je ze de kans om op tijd te anticiperen.
Je ziet nachts en overdag bij een beetje zee die grote jongens ook pas als ze minder dan 5 mijl van je vandaan zijn.
Zo, nu nog wat leuke foto's en filmpjes van de trip en dan morgen Falmouth bekijken.
Laatste blik op Pico vanuit de jachthaven van Horta op Faial vlak voor het vertrek
Nog even achterom kijken naar het mooie eiland Faial
We passeren Sao Jorge
Een rustige zonsondergang
Zelfde maar dan beetje stuiterend, ondertussen mét windvaan, hard ging het soms wel!
Tja, met al die gadgets moet de motor soms even bij om de accu's te laden, maar daar hebben we ook weer een gadget voor om dat te bewaken ;-)
Virtuele wedstrijd met 4 andere Hanse's in het weer-modellering programma (het witte stipje zijn wij)
We komen in de buurt van Het Engels Kanaal, met dus ook weer (veel) meer scheepvaart en een oude bekende voor de zeilers op de Eems
The Manacles kardinaal bij Lizard Point met heel rustig weer
Indrukwekkend verhaal, Rob. Lekkerij via de kabeldoorvoeringen. Irritant, maar gelukkig ook goed te begrijpen. En dan die stuurautomaat. Maar om nou voor een langkieler te pleiten... Mooi dat de windvaan het deed, anders duurt het lang en is het dodelijk vermoeiend. Geniet van het warme bier in Engeland...;-)
BeantwoordenVerwijderen