Portsmouth-Brighton-Dover-Dunkerque

De reis is rond! (Maar ik ben nog niet thuis ;-) op 30 april hebben we 2 nachten in een guur en nat Dunkerque gelegen en daar zijn we nu terug!
Vanuit Portsmouth zijn we, nadat ik alle VOR boten, de Nikata (100ft) en de Rambler (88ft) heb zien vertrekken naar de start van de Fastnet race, vertrokken richting Brighton.

Grootste deel van deze trip was voor de wind met op het eind weer eens 18 knopen. Behalve de fortificaties tegen onderzeeërs bij Portsmouth en de kaap van Selsey Bill geen bijzonderheden, behalve dan het bezoek van een groepje bottle nosed dolphins toen ik net de fok wou uitbomen.

Brighton heeft eigenlijk helemaal geen haven maar is een soort Playa del Ingles, maar dan echt in Engeland, de haven is kunstmatig en dus in zee gebouwd, je hebt geen ruime haveningang of baai maar knalt gelijk door een nauwe ingang de haven in. Als je solo vaart betekent dat dus dat je buiten in de golven de zeilen moet bergen, de lijnen klaarmaken en de fenders uithangen want in de haven is daar geen tijd en ruimte voor.
In Brighton kwamen we om 20:00 aan en zijn we om 05:50 weer vertrokken, kort bezoek, maar zag er, wat mij betreft ook niet echt aantrekkelijk uit. Probleem met het varen voor de kust is dat je eigenlijk niet in het donker kunt varen vanwege alle boeien met kreeftenfuiken, plus dat je eigenlijk wel constant iemand aan dek moet hebben; solo moet je dus wel de nacht in een haven doorbrengen.
De volgende dag leek het wel optocht varen richting Dover, blijkbaar zijn weer veel mensen op de terugreis van een trip naar de Engelse zuidkust.  Een mooi stukje is wel het ronden van het beroemde Beachy Head met de hoge krijtrotsen en de vrij staande vuurtoren.

Minder mooi is dan weer de passage bij Dungeness waar een grote atoomcentrale staat, het lijkt dan net of je op de Eems bij de centrales langs vaart...

Wonderbaarlijk genoeg was er nog voldoende plek in Dover terwijl een groot deel van de haven ook nog op de kop staat vanwege een (met Europees geld betaalde) ingrijpende renovatie.

Vanmorgen leek het er eerst niet zo gunstig uit te zien met een voorspelling voor zware onweersbuien met hagel en windstoten op de Frans/Belgische kust, maar tegen 10:00 leek het juist in het nauw van Calais me te vallen. Er bleek er nog een boot naast me te liggen met wel een mooie naam, ben wel mighty gelukkig met Mo dat ik dit alemaal kan doen!

Er was weer scheepvaart genoeg, maar met, ondanks de regen, goed zicht, geen zeegang en weinig wind was de oversteek prima te doen.

De hele oversteek mooi onder de buiskap gezeten met de kaart plus AIS op de IPad op het bureau (het schuifluik) mooi pielen om zo dwars mogelijk over te steken tussen de beroepsvaart door.

Van elk schip kun je alle gegevens opvragen en daarbij is vooral de CPA (Closest Point of Approach) belangrijk, deze afstand geeft goed aan op welk schip je extra goed moet letten, je kunt het tegenwoordig dus haast met de gordijnen dicht doen.